ฉากCut[JAEDO]Uncontrollable Heart[CHAPTER6]

ร่างบางถูกดันให้นอนราบลงบนเตียงกว้าง คำพูดคำจาร้ายกาจถูกเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างที่เข้าใจในสิ่งที่รับรู้และเห็น มันทำโดยองรู้สึกแย่ รู้สึกแย่ที่แจฮยอนเข้าใจเขาแบบนั้น เขาไม่ได้เป็นคนแบบนั้นอย่างที่แจฮยอนเข้าใจและอยากจะอธิบายให้อีกคนฟังเหลือเกิน แต่ดูเหมือนตอนนี้เขาจะไม่ยอมฟัง ประกอบกับเรี่ยวแรงและสติที่เริ่มจะถดหายทำให้สองแขนถูกรวบเอาไว้ข้างลำตัว

ริมฝีปากของเขาเคลื่อนประกบปิดไม่ให้โดยองเอื้อนเอ่ยคำแก้ตัว รสจูบของเขาไม่ร้อนแรงเกินไปสำหรับกระต่ายน้อยที่ไม่ประสา แผ่นอกบางใต้ผ้าน้อยชิ้นที่เหลืออยู่บนร่างกายกระเพื่อมขึ้นลงด้วยความกลัวและหายใจไม่ทัน ราวกับว่าจอง แจฮยอนกำลังจะฆ่ากันด้วยการพรากลมหายใจ

ด้านชายเจ้าของห้องก็นึกขัดใจ ที่โดยองยังแสร้งทำตัวใสซื่อทั้งๆที่เขาก็บอกไปหมดแล้วว่าจำทุกอย่างในวันนั้นได้และจะไม่ถือสาใดๆเจ้าตัวแม้แต่นิดเดียว โดยองเอาแต่หลับตาปี๋และพยายามดิ้นหนีไม่ยอมทำตาม จนแจฮยอนต้องผละริมฝีปากของเชาออกมาตำหนิเด็กหนุ่มใต้ร่าง

“เลิกเล่นละครได้แล้ว และทำหน้าที่ของเธอซะ”

น้ำเสียงเข้มเอ่ยแกมดุจนเด็กหนุ่มใต้ร่างน้ำตาเอ่อคลอ ทั้งรู้สึกแย่และน้อยเนื้อต่ำใจ แจฮยอนไม่เข้าใจว่าโดยองนั้นเป็นอะไรนักหนา และด้วยความไม่ทันใจเขาจึงกระชากปมเชือกผูกเอวบางออก แหวกสาบเสื้อคลุมผ้าลื่นสีเข้มบนร่างของโดยองออก ในเมื่อไม่ยอมเริ่มเขาจะเป็นคนทำเองทั้งหมด

ต้องยอมรับว่าภายใต้เสื้อคลุมเพียงตัวเดียวบนร่างของคิม โดยองนั้นซ่อนความสวยงามอย่างที่แจฮยอนคาดไม่ถึงเอาไว้มาก แม้ว่าเด็กหนุ่มจะผ่านมือใครต่อใครมาแล้วไม่รู้กี่คนก็ตาม แต่ผิวกายขาว และรูปร่างบอบบางที่ค่อนข้างสมบูรณ์แบบมันก็ทำให้แจฮยอนพึงพอใจไม่น้อย

โดยองที่ยังคงรู้สึกกึ่งมีสติกับไม่มี เริ่มตาปรือลงอีกครั้ง ภาพใบหน้าหล่อแสนเจ้าเล่ห์ตรงหน้าชัดเจนบ้าง พร่าเบลอไปบ้าง และโดยองก็ไม่ทันได้มองเห็นสีหน้าที่พึงพอใจของเขา

ร่างหนาด้านบนเปรียบดังกังแพงใหญ่ที่บดบังทุกอย่างมิด ทัศนีย์ภาพที่โดยองเห็นตอนนี้ก็มีแค่เขาคนเดียวเท่านั้น

“ค..คุณ”

ฝ่ามือหนาแตะเบาๆไปตามร่างกายขาว ผิวสีน้ำนมที่เนียนทุกส่วนทำให้แจฮยอนนึกชอบใจ ในค่ำคืนนี้ที่สูญเสียเงินไปเพื่อให้ได้เด็กนี่มาเขามีสิทธิ์ที่จะแตะต้องและสัมผัสร่างกายของโดยองทุกสัดส่วน อย่างที่บอกถึงแม้โดยองจะผ่านใครมาแล้ว แต่ถ้ามองในตอนนี้ก็ค่อนข้างสมราคา และไม่น่าแปลกที่ใครหลายๆคนจะต้องการ

มือหนาสำรวจทั่วเรือนร่าง ดวงตาคมจดจ้องมองตามมือที่เคลื่อนไปมาบนร่างขาว ใบหน้าหวานของเจ้าของเรือนร่างปรือตามองเขาราวกับจะยั่วยวน มันค่อนข้างดูเป็นธรรมชาติไม่น้อย มือหนาสัมผัสตั้งแต่ต้นคอขาวระหงรากผ่านมาจนถึงไหล่มน ก่อนจะมาวางที่ยอดอกทั้งสองข้าง นิ้วโป้งแตะเบาๆที่เม็ดเชอรี่สีสด มันดูชอบมือของเขาเพราะแค่แตะนิดๆหน่อยๆ ก็แข็งขืนสู้มือแล้ว โดยองไม่สามารถควบคุมร่างกายตัวเองได้ให้เป็นไปอย่างที่ต้องการ ไม่ว่าแจฮยอนจะแตะตรงไหนทั่วเรือนกายมันก็วาบหวามไปเสียหมดอย่างน่าละอาย

“บอกมาสิว่าเธอชอบแบบไหน...”

“อึ่ก..”

“เรื่องแบบนี้ จะต้องเต็มใจและมีความสุขทั้งสองฝ่ายนะ มันถึงสนุกเวลาที่ทำ”

ฝ่ามือหนาค่อยๆลากผ่านเอวบางอย่างเชื่องช้าและใจเย็น โดยองพยายามเบนหน้าหนีและไม่สบตาผู้ชายที่อยู่ด้านบน เขารู้สึกว่าตัวเองดูน่ารังเกียจลงไปทุกวินาทีตั้งแต่ถูกพามาที่เตียง อีกทั้งยังรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งร่าง โดยเฉพาะบริเวณลำคอ อาจจะเป็นเพราะไวน์ที่ถูกสั่งให้กินไปหลายแก้ว และเมื่อไม่ได้คำตอบจากคำถามที่ถามใจ เขาก็เริ่มทำตามใจตัวเองอีกครั้ง

“อ๊ะ!! อย่าจับ! อย่าจจับมัน”

โดยองหวีดร้องห้ามยามฝ่ามือของเขาที่สัมผัสไปยังตำแหน่งต่างๆทั่วเรือนร่างของเขายังเอาแต่ใจ ลากมาสัมผัสที่แท่งกายของเขาและกุมมันไว้ในฝ่ามือ แต่พอร้องห้าม เขาก็ทำราวกับจะแกล้ง ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มเบาๆ ก่อนจะรูดฝ่ามือขึ้นลงช้าๆเพื่อสร้างอารมณ์

“ถ้าทำโดยที่เธอไม่มีอารมณ์มันก็ไม่สนุกน่ะสิ”

เพราะแจฮยอนต้องการความสุขในเรื่องบนเตียง เขาไม่ได้จ่ายเงินเพื่อแลกร่างบางใต้ร่างนี่มาบังคับขืนใจโดยที่อีกฝ่ายไม่เต็มใจเสียหน่อย เรื่องบนเตียงมันก็ควรจะมีความสุขไม่ใช่หรือ

“อื้อ...อื้ม...”

สองมือน้อยยกขึ้นปิดปากกลั้นเสียงน่าอายของตน หัวใจของโดยองมันเต้นตึกตักระรัวเหมือนกลองรบอยู่ในอก ใบหน้าขาวร้อนผ่าวราวกับจะไหม้ ยิ่งเขากระทำต่อร่างกายมากขึ้นเท่าไหร่ ดูเหมือนสติของเขาก็เริ่มจะกลับมามากขึ้นเท่านั้น แกนกายของเขาเมื่อถูกรูดรั้งขึ้นลงมันก็แข็งและตั้งชันขึ้น มันเป็นเรื่องน่าอายที่ร่างกายจะตอบสนองเขาไปซะทุกอย่าง แต่ถึงอย่างนั้นโดยองก็เผลอกัดริมฝีปากล่างของตัวเองเมื่อภายในช่องท้องตอนนี้รู้สึกโหวงๆอย่างแปลกๆ เด็กหนุ่มปล่อยให้เขากระทำ เพราะกำลังจะเสร็จในไม่ช้า

“เธอพร้อมจะสนุกหรือยังโดยอง”

เพราะรู้ว่าร่างกายเด็กหนุ่มพร้อมเต็มที่แล้วแจฮยอนจึงหยุดการกระทำที่ฝ่ามือลง เขาไม่ปล่อยให้โดยองไปก่อนอยู่แล้ว ในเมื่อเขายังไม่ได้ทำอะไรกับร่างบางใต้ร่างเลยซักนิด นี่มันเพิ่งเริ่มต้นเองนี่นา...

“คุณ ผม.. ผม”

“ใจเย็นๆสิ”

เหมือนแจฮยอนจะลืมในความเป็นจริงที่เขารู้มาไปแล้วว่าจริงๆแล้วเด็กหนุ่มเชี่ยวชาญในเรื่องแบบนี้มากแค่ไหน โดยองยังคงแสดงบทบาทของตัวเองต่อไปไม่หยุด ซึ่งเขาก็ไม่เข้าเหมือนกันว่าทำไม แต่ก็เอาเถอะถ้าเจ้าตัวทำแล้วมันสบายใจก็ตามใจกับการเสแสร้งเพราะแจฮยอนเองก็ไม่อย่างเสียเวลาไปมากกว่านี้เหมือนกัน

มือหนาค่อยๆดึงปมเชือกที่เอวออก เสื้อคลุมอาบน้ำที่อยู่บนร่างกายหนาหลุดลงไปก่อนบนพื้นเตียง ร่างกายของแจฮยอนที่ดูก็รู้ว่าผ่านการออกกำลังกายมามาก กล้ามเนื้อของเขาเรียงตัวสวยงาม มันดูดี ดูดีและเหมาะสมกับใบหน้าหล่อของเขา

โดยองเผลอไม่ได้ที่จะจดจ้องมองความสมบูรณ์แบบตรงหน้า ทุกอย่างที่เป็นเขาเหมือนกับพระเจ้าสรรค์สร้างขึ้นมาไม่มีผิด แต่ดวงตากลมก็ดันเห็นสิ่งถัดไปหลังจากที่แจฮยอนกำลังฉีกซองสีเงินในมือที่เป็นเครื่องป้องกันในเวลามีเซ็กส์ แกนกายใหญ่ที่แข็งกร้าวหน้ากลัวนั่นทำให้เหงื่อของโดยองไหล สิ่งตรงหน้ามันทำให้เขารู้สึกกลัว

“คุณครับ ผมไม่พร้อม”

โดยองเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆ แจฮยอนมองอีกฝ่ายราวกับจะตั้งคำถามว่าจะมาไม้ไหนอีก เขาแอบเห็นเหงื่อที่ข้างขมับของโดยองนั่นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กหนุ่มกำลังคิดอะไร แต่สำหรับเขา เขาไม่ต้องการที่จะหยุดในตอนนี้

“อ่ะ...!”

ร่างกายบางถูกผลักให้นอนราบบนเตียงหลังจากที่โดยองพยายามที่จะยันตัวขึ้นมาหลังจากบอกว่าไม่พร้อม แจฮยอนไม่ได้อยากจะทำตัวเป็นผู้ใหญ่ใจร้ายรังแกเด็ก แต่เพราะเด็กหนุ่มตรงหน้าต่างหากที่เอาแต่แสดงละครจนทำให้เขารู้สึกขัดใจ มันจะอะไรกันนักกันหนา

“อย่า อย่า”

สองขาเรียวขาวถูกแยกออกจากกัน แจฮยอนค่อยๆดึงเสื้อคลุมที่ยังติดอยู่บนกายบางที่มองดูเกะกะแล้วโยนลงไปบนพื้นด้านล่าง โดยองพยายามดันร่างของเขาออกเพราะยังไม่พร้อมจริงๆ แต่การกระทำทุกสิ่งทุกอย่างเป็นศูนย์เพราะไม่สามารถต้านทานแรงของเขาได้ จวบจนกระทั่งแจฮยอนสามารถ จับขาของเขาแยกได้สำเร็จ

บางสิ่งบางอย่างที่โดยองกลัวมันตั้งแต่ได้เห็นค่อยๆถูกดันเข้ามาในช่องทางของเขาที่ทั้งแห้งและฝืดเคือง จนโดยองต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด เพราะแจฮยอนไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับช่องทางให้กับโดยอง เพราะเขาใจว่าเด็กหนุ่มผ่านเรื่องอย่างว่ามาอย่างโชกโชน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างในขั้นตอนการสอดใส่มันกลับไม่ง่ายอย่างที่เขาคิดและเป็นไปด้วยความยากลำบากทุกวินาที

“ฮึก.. ฮือ...”

ร่างบางใต้ร่างน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บ สองมือน้อยกำเข้าหากันราวกับจะระบายความเจ็บปวดที่ตนได้รับ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยเลยสักนิด เหมือนแกนกายใหญ่ยังคงพยายามที่จะดันเข้ามาในร่าง สองขาที่ตั้งชันขึ้นจากการจัดท่าของเขาก็เกร็งแน่น อีกทั้งช่องทางยังตอดรัดรุนแรง

ด้านแจฮยอนก็เริ่มรู้สึกเอะใจ เมื่อเสียงร้องไห้ดังขึ้นข้างหู แม้จะไม่ได้ดัง แต่ก็ฟังดูเหมือนเจ็บปวดทรมาน อีกทั้งช่องทางของโดยองก็ยังตอดรัดของเขาแน่นราวกับว่า...ไม่เคยมาก่อน

โดยองจะไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อนจริงๆน่ะเหรอ แล้วเรื่องวันนั้นล่ะ? หลังฐานที่แสดงว่าเจ้าตัวนั้นไม่ได้เป็นเด็กบริสุทธิ์และใส่ซื่อเหมือนคำโฆษณาของเจ้าของผับมันคืออะไร?

“นี่...ถามจริง ทำยังไงทำไมถึงแน่นแบบนี้ อ่าห์...”

คำถามฟังดูหยาบโลนเอ่ยขึ้นข้างใบหูขาวของคนใต้ร่างที่เอาแต่ร้องไห้ ใบหน้าหวานที่บิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวดส่ายไปมาทั้งน้ำตา ยิ่งดันมาลึกจนสุดก็ยิ่งเจ็บ เจ็บเหมือนร่างกายจะแหลกออกมา

“อ่ะ..อ๊ะ...”

แกนกายใหญ่ในช่องทางคับแคบเริ่มขยับ โดยองแอ่นร่างรับทันทีแม้จะรู้สึกแสบสันและเจ็บปวดไปทั้งช่วงล่าง แจฮยอนก้มลงซุกไซ้บริเวณลำคอขาวก่อนจะดูดเม้มเบาๆให้ผิวขาวของคนใต้ร่างเป็นรอย เขาเลือกที่จะใช้ท่าพื้นฐานในการมีอะไรกันกับโดยองเพราะช่องทางด้านล่างของโดยองตอนนี้คับแน่นเกินไปต้องการการปรับตัว แต่ของเหลวสีแดงที่ไหลออกมาจากช่องทางด้านล่างของโดยองกำลังยืนยันบางอย่างกับเขาทำให้แจฮยอนขมวดคิ้วทันที

“นี่เธอ...ไม่เคยจริงๆเหรอโดยอง”

“ฮึก...เจ็บ ผมเจ็บ”

โดยองไม่ได้รู้สึกมีความสุขซักนิดกับสิ่งที่ทำอยู่ ในเมื่อเขาเจ็บปวดขนาดนี้ แจฮยอนส่ายหน้าไปมาพร้อมจิ๊ปาก เพราะก่อนหน้านั้นที่เขาไม่ฟังคำพูดอธิบายของโดยองและคิดว่าเป็นคำแก่ตัวนั่นแท้ๆ

“อ..อ๊ะ อ๊า..า ”

กระทั่งเมื่อค่อยขยับกายเข้าออกอีกครั้งอย่างค่อยๆเป็นค่อยๆไป คีย์เสียงของโดยองก็เริ่มบรรเลงออกมา ริมฝีปากจิ้มลิ้มที่เอาแต่เม้มและขบกัด ในตอนที่ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดก็เริ่มเปิดออกและส่งเสียงออกมา

แต่แจฮยอนก็รู้ว่าโดยองยังเจ็บอยู่ แน่ล่ะ ครั้งแรกนี่ อยากจะบอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้าใจผิดจริงๆ ถึงจะรู้เช่นนี้แล้ว เกมรักก็ต้องดำเนินต่อไปอยู่ดี ไม่เช่นนั้นก็คงจะแย่ทั้งเขาและโดยอง

ในส่วนของโดยองที่กำลังเจ็บปวดเคล้าความสุขสมกับรสรักที่เขามอบให้ก็ได้แต่ร้องภาวนาให้ค่ำคืนแห่งความทรมานคืนนี้ผ่านพ้นไปเร็วๆ เขารับรู้แล้วว่าสิ่งที่เลือกมันไม่ง่ายเลยซักนิด ไม่เลยจริงๆ นอกจากจิตใจที่รู้สึกแย่จากคำดูถูกในวันนี้โดยองก็ไม่รู้ว่าเขาจะต้องพบเจอกับอะไรอีกในครั้งต่อไป แต่ในเมื่อเลือกแบบนี้แล้ว เขาก็ไม่สามารถที่จะหยุดได้ ใบหน้าหวานซบลงกับหมอนใบใหญ่ที่หนุนอยู่ปล่อยน้ำตาแห่งความอ่อนแอให้ไหลลงมาอีกครั้ง ในขณะที่ร่างกายกำลังถูกกระทำจนร่างกายต้องขยับตลอดเวลาไปมาตามแรงกระแทกของคนด้านบน

ศักดิ์ศรีทุกอย่างถูกลดทอน

ร่างกายก็ไม่ใช่ของตัวเองอีกต่อไป

อยากให้เรื่องคืนนี้เป็นแค่ฝันเหลือเกิน... 

กลับไปเม้นต์ที่Dek-dให้ด้วยน้า..T___T